Pragnienie poznania bliżej Francji dawało o sobie znać już od dawna. Nie sposób wytłumaczyć jego istoty, nie sposób się go pozbyć samą racjonalizacją. Jedyne co można, to pojechać, zobaczyć, posmakować i ostatecznie dać sobie spokój albo, wręcz przeciwnie

Tak nieprzygotowani nigdy nie byliśmy. Gotówka i spakowane torby nie liczą się. Mamy za sobą kilka trudnych miesięcy, każdy z nas na swój sposób. Jedziemy złapać oddech i pokazać dzieciom (tak, Mitchell też) południowy luz.

Po dłuższej przerwie, spowodowanej rozrostem rodziny, wracamy na szlak. Podróżowanie w gromadzie sprawia, że musimy nauczyć się tego od nowa. Zatem pozostajemy otwarci i niewiele planujemy. Będzie to pierwszy zagraniczny wyjazd Emilii i Mitchella.

Nie było łatwo... inne kraje stawały do konkursu, jednak Polska od początku miała mocną pozycję. Zatem w Polskę jedziemy. Kierujemy się na wschód. Plany jak zwykle sowite, pogoda i Mitchell je zweryfikują. Tak jest. Mitchell też jedzie. Będzie wesoło.

Do Pragi często było blisko, ale nigdy po drodze. Tyle dobrych rzeczy słyszeliśmy o tym miejscu, że postanowiliśmy tu w końcu przyjechać. Kłodzko to rozpoczęcie nowego rozdziału pt.: "Poznać Polskę". Zaczynamy.

Krótka przerwa w codzienności. Łatwo znaleźć chociaż jeden powód aby to zrobić. My mamy ich ok 3,5. Zatem lecimy do Uli na kilka dni aby zaprzyjaźnić się z miastem, które chyba nigdy się nie może się znudzić.

Raz-dwa, raz-dwa, to jest próba klawiatury... Po wyczerpującym początku tygodnia z bólem serc opuszczamy Mitchella i kierujemy się na południe. Rozpoczynamy od Pizy, a dalej prom z Livorno poniesie nas do Bastii, skąd rozpoczynamy zdobywanie Korsyki.

(retrospekcja)

Wyruszamy. Tym razem Norwegia - przez Litwę, Łotwę, Estonię i Finlandię. Mamy dwie głowy pełne wiedzy i pomysłów oraz jeden wspaniały samochód. Plany mamy ambitne – pogoda i zasobność portfela je zweryfikują.